De naam is niet om vrolijk van te worden, maar het icoontje heeft iets uitdagends. Ik begrijp uit de cursus dat het héél belangrijk is om je stevig te laten voeden door actuele nieuwsmaaltijden. Het is natuurlijk maar welk type maaltijd je wilt hebben. Stel: je wilt je vooral op de hoogte laten houden op het terrein van archieven (zo breed mogelijk, en internationaal), digitalisering (archiefbronnen, kranten etc.) en ontwikkelingen (politiek, acties per organisatie), dan kom je aan de hand van een handvol uitgekiend geselecteerde twitteraars ook al een heel eind. Kwestie van de juiste personen en instanties volgen dus.
RSS is er vooral om je binnen de kortste keren vol te gieten met de jongste informatie. Dat is natuurlijk alleen maar handig voor de weekeinden, de avonden en de vrije dagen, want het kan toch niet zo zijn dat al die interessante informatievoorziening tijdens kantooruren wordt geabsorbeerd. Bovendien is het de vraag of je alles wat je interesseert ook direkt tot je wilt nemen. NRC-lezers, en dat zijn er heel wat, accepteren ook dat op het moment dat zij hun krant van de deurmat rapen de helft van de informatie reeds op internet en de TV is uitgerold.
RSS is leuk en handig, maar de mogelijkheid moet ook niet worden overdreven. Wanneer men toch zoek-speerpunten heeft, kan men altijd nog werken met Google-alerts.
1 opmerking:
Eens met al je opmerkingen hoor. Twitter en RSS dringen zich bij mij ook om regelmatig op, wie het handigst is.
Toch is er n belangrijk verschil... RSS is geduldiger, tweets zijn na een paar dagen al niet meer de moeite waard en zelfs nauwelijks terug te vinden. Dus voor je favoriete blogs, je zoekacties die je hebt uitgezet... daarvoor is RSS weer beter geschikt, vind ik.
Voor je groep (help je je tweede pupil ook nog even online?) is RSS onvermijdelijk.
Een reactie posten